Hayatınızı adadığınız belki de hayatınızdan vazgeçtiğiniz idealleriniz ve toplumsal kavganız için feraget ettiğiniz onca şey ortada duruken sizi motive eden sizden önce bunları yaşayan, hayatın sillesini 15 okkalık tokattan ziyadesiyle almışları bir rol figür haline geitrip de sarılmaktır ideallerinize. Emaneti küçük olup, bugünün adamlarının ise sillesi ağırlaşmaya başlamıştır, o silleden nasiplenmek zor, kaldırması ağırdır. Emanetleri çok büyük değildir, ne idelojik, ne toplum gaylesi ne de bir idealdir yükleri, yalnızca üç beş çapulcuyla yapılacak akşam yemeklerinde “nasıl ayarladım işleri, haaa” edasıdır ve budur yük. Örgütsel tanımlamanın çok uzağında, basiretsiz, oturdukları koltuğun ağırlığından bile küçük kendi ağırlıkları vardır bunların.
Çapulcu tayfası ve ufak emanteçidirler, çünkü kazık çaktıkları mekanı bitiren bu asalak zibidilerin en önemli özelliği, mekanlarının bolluğu ile yaşamalarıdır. Mekansal darlık çekenlerin sıkıntılarına inat...
Bu sillerden nasibini almayan sille atmayı öğrenemez de denilebilir, sillemiz okkamızdan ağırdır gerekirse de, sillesi atılacak bir yüz bulmaktır belki de önemli olan...
Emaneti küçükler, gün olur devran dönünce emanetlerini bırakıp gidecekler, emaneti büyükler, bir düşü emanete çevirenler, bir rüyayı o heybeye atanlar, bir evrimi ve devrimi heybeden çıkaracağı günü iple çekerken var olanları yok ederek mutlu ve huzurlu bir limana varabilir mi emaneti küçükler?
Evet varabilir, çünkü emanatleri küçük...
Darwin teorisine inanır ya da inanmazmısınız bilmem ama bu evrimi yaşamadan ölmek gerek galiba, bu evrimi yaşama zahmetine katlanmadan ölmek gerek belki de
Nazım ustanın da dediği gibi emati küçükler aslında şarablarını almak için üzüm gibi eziliyorlarsa, biz şarap dağıtan şişeyi kırarak başlayacağız…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder