Akışkan hayatın, statik kalasları

Bugünler gerçekten ne kadar yalnızlaştırılmış bir coğrafya da ve ne kadar sahte bir romantizmle yaşadığımı bir kez daha bana hatırlattı. O evrensel değerlerin gerçekte ne kadar uzağında olduğumuzu, hayatı ne kadar yüzeysel ele aldığımızı, benliğimizin ne kadar nefretle dolduğunu haykırarak beynime işledi.

 Bu bize ait küçücük coğrafyada sanki de dünyanın merkeziymişçesine yaşayarak kaybettiğimiz o evrenselliği, o düşünce seviyesini de ortaya koydu. Bizler üzerimize dayatılan her türlü baskı, zulüm ve psikolojik yıkım karşınında sadece reflekssel tepkilerle memleketi kurtaracağımızı sanan aslında birer hayalperestleriz. Mücadelenin M harfinden habersiz birer müzmin depresifleriz...

Düzenin başıboşluğunda kendi halimizde birer sahtekârlarız. Hep böyle gelsin geçsin istiyoruz her şey, sadece ve sadece ama biri bize bir zaman hesap sorduğunda “ben dediydim” diyebilmek için yapıyoruz birçok itirazı.

Kendimizce geliştirdiğimiz koruma kalkanları eğer bazılarını incitiyorsa bunu yok oluşa karşı direnme olarak bile gösterebiliyoruz…

Mantığın matematiğinden uzak her karşı çıkışı birer orgazm gibi yaşıyoruz. Hayır dediğimiz birçok konunun, dersin sonunda yeni ve daha büyük bir EVETE dönebilme ihtimalinden hep uzak yaşıyoruz.

Kendimize bir profil oluşturmuş, evirilemez ve devrilemez doğrularımız olduğunu düşünüp, hiç bizim diyara uğrayan kayda değer başka görüşlerin olmadığına kanaat getiriyoruz. Tartışma kültürümüz karşımızdakine belli bir olguyu kabul ettirmeden çok karşımızdakini nasıl küçük düşürebiliriz yönelik bir karalama ve linç kampanyasıdır…

Akışkan hayatın, statik kalasları gibi akıp giden hayatta akarsuda dikdörtgen şekilde sıyrılıp nehir’e varmayı bekler gibiyiz… Ne yeni bir rengi görür ne yeni tadı yakalayabilirmiş gibi…

Hayatta görüşlerinden etkilenebileceğimiz birçok insan birçok görüş ve birçok duruş vardır, neden her ne hikmetse sadece birinden etkilenmeyi ve tüm doğruları ondan mütevelli tüm yanlışları da diğerinden sorarız?

Bir çizgin olacak elbet, bir hayat görüşü geliştireceksin kendine de yok da Klan sisteminden mirasın olsun bu…

İlerlemek istersek biraz daha soğukkanlı,  biraz daha araştırarak ve biraz daha az sabitlenerek bir yerlere gideceğiz…

Ve olur da bir gün daha erken kalkar, daha çok şey dinler ve daha çok bilgi edinmeyi düşlersek, daha doğru ve daha basit bir hayat bekleyecek bizi… Hayatı karışık kılan cehaletle yürümektir, bilgi hayatı basitleştirir, yormaz…

Düşlerimizi de aklımızla birleştiremez, bilgimizle pekiştiremez ve çağdaş değerlerle harmanlayamazsak düşlenecek bir geleceği dahi bulamayabiliriz…